بسم الله الرحمن الرحیم :

وَفــَّـــی الحیـــــــاةَ دُیُونَـــــــــها کَرَمـــــــــاً ومـــــا وُفیَــــــت دُیونُــــــهُ

کشاورز ما دین خود به زندگی را با تلاشو کوشش صادقانه اش ادا کرد أما زندگی دین خود را در دادن روزی وپاداش خوب به وی ادا نکرد .

وَمَضَـــــــی تشــــــقُّ الـارضَ قَبضَتـُــهُ بِعـــــــزمٍ لا یَخُونُـــهُ

با دستان آهنینش زمین سخت را می شکافد و با اراده ائی که به او خیانت نمی کنند و به خواسته اش که همان کار شبانه روزی و بدون خستگی می باشد تن می دهند .

عَـــــــرَقُ الجِهــــادِ هَمَــــی علـــی عَینَیــــــه فـَـــــانطَبَقَت جفونــــــهُ

عرق تلاش وکوشش بی وقفه بر پیشانی اش جاری گشته پس چشمانش را بهم دوخته ( اشاره به این دارد که شدت عرق بسی زیاد است, که وارد چشمانش می شود و چشمان کشاورز ما خودبخود بسته میشوند ) .

هـــــلّا نَظَـــــــرتَ جَــبـینَــــــــهُ کـَـــــم فیـــه لُولـــــــوةٌ تَزینُـــــــه ُ

هان ؛ آیا به پیشانی اش نگریسته ائی که چقدر مرواریدهای مختلف وزیاد بر آن جای گرفته اند وآن را زینت بخشیده اند ( کنایه مجدد از کثرت عرق بر پیشانی کشاورز )

ضَنَّـــــت عَلیــــــه بِــــــالدُموعِ عُیُونـُــــــه فبَکـَــــــی جَبینُــــــــهُ

چه زیباست, چشمانش بر او بخل ورزیدند و اشک جاری نکردند, پس پیشانی اش بجای چشمانش گریستن آغاز نمود .

دیوان لکل زهرة عبیر, سانپائولو 942

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: